هیچ گاه باور نکردی حقیقت بودنم را...

همیشه هست هایم در سایه گاهی پنهان بود...

نخواستی که خودم باشم...!!!

خواستی باشم...اما آن که تو می خواستی

دیگری را...و نه من را...

ای کاش باور می کردی حقیقتم را...

تا دنیا را برایت دگرگون می کردم....

یک نفر نیست بپرسد از من

 که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه ی شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریا است؟

نوری از روزنه فرداهاست

یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست

ای‌ که‌ می‌پرسی‌ نشان عشق چیست؟ 

عشق‌ چیزی‌ جز ظهور مهر نیست‌

عشق یعنی مهر بی‌چون و چرا

عشق یعنی کوشش بی‌ادعا

عشق یعنی عاشق بی‌زحمتی

عشق یعنی بوسه بی‌شهوتی

عشق یعنی دشت گل کاری شده

در کویری چشمه‌ای جاری شده

یک شقایق در میان دشت خار

باور امکان با یک گل بهار

عشق یعنی ترش را شیرین کنی

عشق یعنی نیش را نوشین کنی

عشق یعنی این که انگوری کنی

عشق یعنی این که زنبوری کنی

عشق یعنی مهربانی در عمل

عشق یعنی حس گرم انتظار****

عشق یعنی از زمستان تا بهار****

عشق با من،با تو معنی میشود****

عشق بی من،بی تو تنها میشود****

عشق یعنی اشک و اه و سوز دل****

عشق یعنی یک خدا از جنس گل****

عشق یعنی بت پرستی تا جنون****

عشق یعنی کینه از دلها برون****

عشق یعنی با یکی پیدا شدن****

عشق یعنی همدرد و هم اوا شدن****

عشق یعنی ارزوهای بلند****

عشق یعنی با همه اشکت بخند****

عشق یعنی زندگیم وصله به توست****

عشق یعنی قلب من در دست توست****

عشق یعنی عشقه من زیبای من****

دوست دارم در آسمان دلت پرواز کنم

و در دریای چشمانت غرق شوم

دوست دارم ار لابلای انگشتانت عشق بچینم

و در هماغوشی دستانت  گُم شوم

دوست دارم در طنین کلامت محو گردم

و در آتش نگاهت ذوب

دوست دارم ای نگار دل

در آغوشت جان دهم

بعد از آن دلشوره های آشنائی

بعد آن دلتنگی دل بهر شادی

بعد آواز دل من از فرار بی صدائی

آمدی ماندی تو در دل همچو آوائی نهانی

بی توامشب من دويدم باز سوی وادی  بی همصدائی

ای تو تنها ياوردل  کاش ميماندی برايم همچو رويائی خيالی

روز من بی تو تبه شد شب من بی همسفر شد

ای تو تنها خواهش دل بی تو اين دل بی ثمر شد

ياد ايام گذشته ياد ان رويای شيرين نهفته

ميزند خنجر به سينه ميچکد اشکی به گونه

ميدهد هر دم عذابم اين که دل را پس فرستاد

آنکه اول در خراجش کوله باری دل فرستاد

شد دل من پاره پاره در غم تو بی وفايم

شد غم تو باوفاتر از خود تو بی وفايم

ای که اشک ديدگانم شد نثارت

ای که دل را تو شکستی زير آوار غرورت

کاش يکشب  ميشنيدی ناله و راز و نيازم

ای خدا تنها ترينم بازش آور من هنوز عاشق ترينم

وقتی به کسی به طور کامل و بدون شک و تردیدی اعتماد میکنیددر نهایت دو نتیجه کلی خواهد داشت:

شخصی برای زندگی یا درسی برای زندگی ...

دلنوشته

از زرتشت پرسیدند زندگی خود را بر چند اصل بنا کردی ؟

فرمود چهار اصل :

۱- دانستم رزق مرا دیگری نمیخورد پس آرام شدم . . .

۱- دانستم که خدا مرا می بیند پس حیا کردم . . .

۳- دانستم که کار مرا دیگری انجام نمیدهد پس تلاش کردم . . .

۴- دانستم که پایان کارم مرگ است پس مهیا شدم . . ...

                                         یک گره در پای من از عشق تو
                                 یک گره بر قلب من از هجر تو

                                این گره ها را تو بخشیدی به من
                                تو مرا انداختی در این گره

                               باید از دولتسرای عشق تو
                               واکنم این بندهای پرگره

                             یا بپرسم از تو ای گم گشته ام
                           هیچ می دانی که ماندم در گره

                           کاش کور می شد دوچشمم آن دمی
                         که نگاهت روی آن می خورد گره

من نه عاشق بودم

و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

من خودم بودم و یک حس غریب

که به صد عشق و هوس می ارزید

من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت

گر چه در حسرت گندم پوسید

من خودم بودم و هر پنجره ای

که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود

وخدا می داندسادگی از ته دلبستگی ام پیدا بود

من نه عاشق بودم

و نه دلداده گیسوی بلند

و نه آلوده به افکار پلید

من به دنبال نگاهی بودم

که مرا از پس دیوانگی ام می فهمید

آرزویم این بود

دور اما چه قشنگ

تا روم تا در دروازه تور

تا شوم چیده به شفافی صبح...
 

گاهی با یک قطره ، لیوانی لبریز می شود

گاهی با یک کلام ، قلبی آسوده و آرام می گردد

گاهی با یک کلمه ، یک انسان نابود می شود

گاهی با یک بی مهری ، دلی می شکند

مراقب بعضی " یک ها " باشیم

در حالی که ناچیزند ، همه چیزند . . .

شبي از پشت يك تنهايي نمناك و باراني تو را با لهجه ي گلهاي آسمان صدا كردم

تمام شب براي با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهايت دعا كردم

پس از يك جستجوي نقره اي در كوچه هاي تنهایی

تو را از بين گلهايي كه در تنهاييم روئيد با حسرت جدا كردم

و تو در پاسخ آبي‌ترين موج تمناي دلم گفتي:

     "دلم حيران و سرگردان چشماني ست رويايي..."

     "ومن تنها براي ديدن زيبايي آن چشمان..."

     "تو را در دشتي از تنهايي و حسرت رها كردم"

همين بود آخرين حرفت

و من بعد از عبور تلخ و غمگينت

حريم چشمهايم را به روي اشكي از جنس غروب تنهاییم ، ساكت و نارنجي خورشيد وا كردم

نميدانم چرا رفتي ؟   نميدانم چرا؟    شايد خطا كردم

و تو بي آنكه فكر غربت چشمان من باشي

نميدانم كجا؟   تا كي؟   براي چه؟

ولي رفتي.....

                و بعد از رفتنت باران چه معصومانه مي‌باريد

می توان تنها شد
می توان زار گریست
می توان دوست نداشت و دل عاشق آدم ها را ، زیر پا له کرد !
می توان چشمی را ، به هیاهوی جهان خیره گذاشت
می توان صدها بار ، علت غصه دل را فهمید !
می توان ....
می توان بد شد و بد دید و بد اندیشه نمود
آخرش هم تنها ، می توان تنها رفت
با جهانی همه اندوه و غم و بدبختی ...
یادگاری ؟! همه جا تلخی و سردی و غرور
فاتحه ؟! خوب شد رفت ! عجب آدم بدخلقی بود !!!
ولی ای کودک زیبای دلم ، آن ور سکه تماشا دارد :
شهری از مردم آبی سرشار ، آسمانش و زمین ، عین آن شهر
ولی
من و تو با همه ی آدم هاش ، غرق احساس غروریم به عشق !
دل هر آدم عاشق که شکست دل ما می شکند !
همه جا لبخند است و زمین ، مفتخر است به تن سبزی که
ضرب گام من و تو ، بر دلش می پیچد
من و تو خوشبختیم ، ما خدا را داریم
ما غم چلچله را ، وقت بوسیدن دستان بهار
مثل یک شعر قشنگ ، از دلش می خوانیم
ما به باران گفتیم : که کمی آهسته ! غنچه پاک دعا در خواب است
او قرار است که روزی ، روی اندیشه و ایمان ،
بین احساس شکوفایی و آرامش دل
تا دم پنجره سبز خدا ، سبز شود ...

یک نفر در همین نزدیکی ها

چیزی
به وسعت یک زندگی برایت جا گذاشته است …
خیالت راحت باشد
آرام چشم هایت را ببند
یک نفر برای همه نگرانی هایت بیدار است
یک نفر که از همه زیبایی های دنیا
تنها تو را باور دارد …

یک نفر در تنهایی محض خود تنها..

با فکر و خیال تو زنده است..

بیا با هم قراری بگذاریم:

بیا قرار بگذاریم که . . .
هیچ وقت با هم قرار ی نداشته باشیم !
بگذار همیشه اتفاق بیافتد !
این طور بهتر است من هر لحظه منتظر اتفاقم !
منتظر ِ یک اتفاق که " تــــو " را به " مـن " برسا

خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو

روزها رفت و شب سرد به پایان نرسید

عاقبت خاتمه ی فصل زمستان نرسید

باغ و بی مهری پاییزترین حادثه ها

مرهمی بهر مداوای درختان نرسید

خسته از کوچه ی بن بست شدیم و افسوس

دستی از مهر از آن سمت خیابان نرسید

آفتاب دلمان روبه غروبی ابدی است

طیفی از عشق از آن آتش پنهان نرسید

موج در موج زمین غرق تلاطم شده است

آه آرامش بعد از تب طوفان نرسید

غزلی سوخت ، دلی سوخت ، گلی پرپر شد

دست اعجاز خلیلی به گلستان نرسید

 گفت " حافظ که مخور غم ولی از صبر چه سود "

یوسف گمشده ی عشق به کنعان نرسید

اشک من بارون غربت / تو دلم غبار حسرت 

من برات سوغاتی دارم / یه سبد گل محبت 
*
*
گر قضای روزگار تکه کند قلب مرا مینویسم روی هر تکه از آن نام تو را . . .
*
*
با دل عاشق بد نکن ای آدم نامهربون / سنگدل و بی وفا نشو ، یه دل داری اینم نشون . . .
*
*
آنجا که توئی ، رهگذری نیست مرا / جز دوری تو غم دیگری نیست مرا

خواهم که به جانب تو پرواز کنم / حیف است که هیچ بال و پری نیست مرا . . .
*
*
ای اشک ، آهسته بریز که غم زیاد است / ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست / ما تجربه کردیم ، کسی یار کسی نیست . . .
*
*
لنگر عشق زدم بر دل طوفانی تو / تکیه گاهم شده است ساحل بارانی تو . . .
*
*
در آسمان دل من پرنده پر نمیزنه / تو کلبه غم زده ام محبت سر نمیزنه . . .
*
*
باز هم ثانیه ها اسم تو را جار زدند و دقایق امشب به تو تکرار زدند

سکوتی که در این عقربه ها میچرخید ، نکند در دل تو اسم مرا دار زدند . . .
*
*
من شکستم تا تو را عاشق کنم / بعد من باران فقط آب است و بس

هر که بعد از من سراغت را گرفت / زشت يا زيبا فقط خواب است و بس . . .
*
*
يک نفر امد قرارم را گرفت / برگ و بار و شاخسارم را گرفت

چهار فصل من بهاران بود ، حيف / باد پائيزي بهارم را گرفت

اعتباري داشتم در پيش عشق / با نگاهي ، اعتبارم را گرفت

عشق يا چيزي شبيه عشق بود / آمد و دار و ندارم را گرفت . . .
*
*
چشمي به هم زديم و دنيا گذشت / دنبال هم ، امروز و فردا گذشت

دل ميگه باز فردا را از نو بساز / اي دل غافل ديگه از ما گذشت . . .
*
*
راز دل با يار محرم هم نبايد باز گفت / روزي آن محرم اگر بيگانه شد تکليف چيست ؟
*
*
خوشا آنان که در بازار گيتي خريدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفيق با وفا بودند و هستند . . .
*
*
گريه در چشمان من طوفان غم دارد ، ولي خنده بر لب ميزنم تا کَس نداند راز من . . .
*
*
اگر باغ نگاهم پر ز خار است ، گلم تاراج دست روزگار است

به چشمانت قسم ، با بودن تو ، زمستاني ترين روزم بهار است . . .
*
*
من چه ميدانستم دل هر کس ، دل نيست

قلب ها ز آهن و سنگ ، قلب ها بيخبر از عاطفه اند.... من چه ميدانستم . . .
*
*
عیب کار از جعبه تقسیم نیست ، سیم سیار دل ما سیم نیست

این هزاران طول موجش را بگير، دیش احساسات ما تنظیم نیست . . .
*
*
الا اى دختر شیك/ بلند بالا و باريك/ تو مرغی من خروسم/ تو آردك من سبوسم /تو دینار من فلوسم/ بشو امشب عروسم/ كه لبهاتو ببوسم/ تو بیلی من كلنگم/ تو آهو من پلنگم/ تو مستی من ملنگم/ بیا امشب به جنگم/ كه من تیمور لنگم/
*
*
گر نيايي تا قيامت انتظارت مي کشم. منت عشق از نگاه پر شرابت مي کشم.
ناز چندين ساله ي چشم خمارت مي کشم. تا نفس باقيست اينجا انتظارت مي کشم 
*
*
اگه عشقم حقیره ! اگه جسمم کویره ! اگه همیشه تنهام ! اگه خالیه دستام ! برای تو عاشق ترین عاشق دنیام 
*
*
دل تمنا میکند تا من بسازم خانه ای / عاشقان کی خانه دارند دل مگر دیوانه ای !؟
*
*
آن شب که شد زندگی ما آغاز ، آغاز شد افسانه این سوز و گداز

دادند به ما دلی و گفتند بسوز ، دیدند که سوختیم گفتند بساز . . .
*
*
تو رفتی و من شدم لحظه شمارت / دو قطره اشک مانده یادگارت

اگر برگشتی و من را ندیدی / بدان که مرده ام از انتظارت . . .
*
*
خسته در حبس زمینم ، ماه من یادم کن

به نگاهی ، به پیامی ، سخنی شادم کن !
*
*
میروم دیگر شما یادم کنید / من که رفتم این غزل ها را شما دفتر کنید

میروم تا دل نبندم دل به خوبی هایتان / باز هم دل بستم و زخمی شدم ، باور کنید . . .
*
*
نگاهی کرد و در به در کرد ، یقین کرد عاشقم بعدش سفر کرد

شکستی خورد و آمد تا بماند ، ولی من رفته بودم ، او ضرر کرد . . .
*
*
سلام ای بی وفای بی مرووت / سلام ای ساز گیتار محبت

سلام کردم نگی تو بی وفائی / وگرنه ما که عاشقیم بی مرووت !!!
*
*
گر نگه دار من آن است که من میدانم / شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد . . .
*
*
من و تو از تبار بی کسانیم / در این غوغا چه کس را کس بدانیم

کسی نشنید فریاد کمک را / کمک کن تا برای هم بمانیم . . .
*
*
من شکستم تا تو را عاشق کنم / بعد من باران فقط آب است و بس

هر که بعد از من سراغت را گرفت / زشت يا زيبا فقط خواب است و بس . . .
*
*
من که گفتم اين بهار افسردني است / من که گفتم اين پرستو مردني است

من که گفتم اي دل بي بند و بار / عشق يعني رنج ، يعني انتظار

آه عجب کاري به دستم داد دل / هم شکست و هم شکستم داد دل . . .
*
*
عزيز دلم جدائي مکن / جهان کوچکيست ، بي وفائي مکن

ببخش عاشقت را و منت گذار / من که گريه کردم ، عاشق آزاري مکن . . .
*
*
دل من دیگه خطا نکن/ با غریبه ها وفا نکن / زندگی رو باختی دل من/ مردمو شناختی دل من/ تا به کی سروپا حقیقتی/ تا به کی خراب محبتی / همنشین این واون شدی/ خسته وپریشون خون شدی/ دشت بخت تو کویر شده / مرغ آرزوت اسیر شده / رو به روت سراب/ پشت سر خراب / ساکت و صبوری دل من/ خیلی ازمن دوری دل من/ 
*
*
در گلستان خيالم ندهد هيچ گلي بوي تو را ، تو گل ناز مني از دور مي بوسم تو را 
*
*
دیابت لباتم ، خراب اون چشاتم ، عاشق اون صداتم ، بادبون كشتیاتم ، دیوونه نگاتم ، روانیه اداتم ، دیگه بگو چی میخوای ، بخوای نخوای فداتم 
*
*
تو دریایی و من موجی اسیرم ، كه میخواهم در آغوشت بمیرم . بیا دریای من آغوش بركش ، نمیخواهم جدا از تو بمیرم 
*
*
هر چند كه از دیده من گم شده ای ، غمخوار و كمك رسان مردم شده ای ، در قصر دلم جواهر عشق منی ، ای خوشكل من شبیه یانگوم شده ای
*
*
اگر باگريه دريايى بسازم
اگر باخنده رويايى‎ ‎بسازم
اگرخنده شوددرمن‎ ‎فراموش
اگر گريه شودبامن‎ ‎هم اغوش
توراهرگزنخواهم‎ ‎كردفراموش 
*
*
سیل دریا دیده هرگز بر نمی گردد به جوی
نیست ممکن هرکه عاشق شد دگر عاقل شود 
*
*
خیال می کردی قلب من تاب شکستن نداره منتظری بازم دلم پیش دلت کم بیاره مرام من تو عاشقی یکدلی و صداقته وقتی میگم نوکرتم این آخر رفاقته 
*
*
در پاسخ نامه ام گل یخ دادی
هربار مرا وعده دوزخ دادی
یک بار برو کلاس خیاطی عشق
شاید که خدا کرد و به ما نخ دادی
*
*
گر دنیای ما دنیای سنگ است بدان سنگینی سنگ هم قشنگ است اگر دنیای ما دنیای درد است بدان عاشق شدن از بحررنج است اگر عاشق شدن پس یک گناه است دل عاشق شکستن صد گناه است 
*
*
در این بازار نا مردی به دنبال چه می گردی نمی یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی برو بگذر از این بازار از این مستی وطنازی اگر چون کوه هم باشی در این دنیا تو می بازی

بی تومهتاب شبی باز ازآن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال توگشتم
شوق دیدارتولبریزشدازجام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
درنهانخانه ی جانم گل یاد تودرخشید
باغ صدخاطره خندیدعطرصدخاطره پیچید
یادم آمدکه شبی باهم ازآن کوچه گذشتیم
پرگشودیم ودرآن خلوت دل خواسته گشتیم
ساعتی برلب آن جوی نشستیم
توهمه رازجهان ریخته درچشم سیاهت
من همه محوتماشای نگاهت آسمان صاف وشب آرام
بخت خندان وزمان رام خوشه ی ماه فروریخته درآب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب وصحراوگل وسنگ همه دل داده به آوازشباهنگ
یادم آمد تو به من گفتی:ازاین عشق حذرکن
لحظه ای چندبراین آب نظرکن...
آب آیینه ی عشق گذران است
توکه امروزنگاهت به نگاهی نگران است
باش فرداکه دلت با دگران است
تافراموش کنی چندی ازاین شهرسفرکن
باتو گفتم:حذرازعشق ندانم،
سفرازپیش توهرگزنتوانم،نتوانم
روز اول که دل من به تماشا ی توپرزد
چون کبوترلب بام تونشستم توبه من سنگ زدی
من نرمیدم نگسستم
بازگفتی:که توصیادی ومن آهوی دشتم
 تابه دام تودرافتم همه جاگشتم وگشتم
حذرازعشق ندانم،نتوانم
اشکی ازشاخه فروریخت
مرغ شب ناله ی تلخی زد وبگریخت
 اشک درچشم تولرزیدماه برعشق توخندید
یادم آید که دگرازتوجوابی نشنیدم
پای دردامن اندوه کشیدم،نگسستم نرمیدم
 رفت درظلمت غم آن شب وشبهای دگرهم
 نگرفتی دگرازعاشق آزرده خبرهم!
کنی دیگرازآن کوچه گذرهم!
بی تواما به چه حالی من ازآن(کوچه)گذشتم

ای عزیز جان من!

من برای مرگ خود یک بهانه می‌خواهم … یک بهانه پوچ عاشقانه می‌خواهم!

از غمی‌که می‌دانی با تو بودنم مرگ است و بی تو بودنم هرگز!

گر بهانه این باشد، من بهانه می‌گیرم …

عاشقانه می‌میرم!

یک بار خواب دیدن تو به تمام عمر می ارزد.... پس نگو که رویای دور از دسترس خوش نیست...غمی ندارم... گر چه به ظاهر جسم خسته است ولی دل دریایست تاب وتوانش بیش از اینهاست....... دوستت دارم وتاوان آن هر چه باشد ....باشد. دوست خواهم داشت بیشتر ازدیروز باکی ندارم ازهیچ کس وهرکس که تو را دارم..عزیز

و تو چون مصرع شعري زيبا

سطر برجسته اي از زندگي من هستي

ایکه بر گوشه چشم زده ای خیمه ز موج

 

مشو ایمن که وطن بر لب دریاست ترا

 

دل دیوانه چه جاییست که باشد جایت

 

بر سرو چشم اگر جای کنی جاست ترا

 

جان بخواه از من بیدل که روانت بدهم

 

بجز از جان زمن آخر چه تمناست ترا



 

من به دیوانگی ارفاش شدم معذورم

 

کان پری سیه کند دیو سلیمانی را

 

کر تو انکار کنی مستی ما را چه عجب

 

کافران کفر شمارند مسلمانی را



 

 ساقیا وقت صبوح آمد بیار آن جام را

 

می پرستانیم در ده باده گلفام را

 

من ببوی دانه ی خاش به دام افتاده ام

 

گر چه صید نیکوان دوست شمارد دام را

 

اگر در جلوه می آری سمند باده جولانرا

 

بفرما تا فرو روبم به مژگان خاک میدان را





 

 مکن عیب عقیدستان که در بازار سرمستان

 

گدا باشد بفروشد بجامی ملک سلطانرا

 

بعز دوسم مکن دعوت که بی آن حورمه پیکر

 

کسی کو آدمی باشد نخواهد باغ رضوانرا

 

مگر باد سحرگاهی هواداری کند ورنه

 

نسیم یوسف مصری که آرد پیر کنعان را

 

مگذار می یار و درین واقعه مگذار

 

چون شدم صید تو بر گیرو نگهدار مرا

 

اگرم زار کشی میکشی و بیزار مشو

 

زارییم بین و از این بیش میازار مرا

 

بی گل روی تو بس خار که در پای من است

 

کیست از پای برون آورد این خار مرا

 

برو ای بلبل شوریده که بی گلروئی

 

نکشد گوشه ی خاطر سوی گذار مرا

 

ز آستانم ز چه بیرون فکنی چون خواجو

 

خاک راهم ز سرم بگذر بگذار مرا

 

 ای غم عشق ت آتشی زده در خرمن دل

 

آتش هجر جگر سوز تو دود افکن دل

 

چشمه نوشی گهی پوشی لبت چشمه جان

 

حاقه زلف شکن بر شکفت معدن دل

 

کر کنی قصد دلم دست من و دامن تو

 

ورکند ترک تودل دست من و دامن دل

 

جانم از دست دل از غرقه ی خون جگرست

 

خون جان من دلسوخته در گردن دل

 

پر شد روی تو شد شمع شبستان دلم

 

تا شبستان سر زلف تو شد مسکن دل

 

بده آن آب چو آتش به جوش آمده است

 

زآتشی روی دلا فروز تو خون در تن دل

 

چاره با ناوک چشمت سپر انداخته است

 

ورنه تیر مژه ات بگذرد از جوشن دل

 

دل شیدا همه پیراهن سودا گردد

 

واهل دلرا غم سودای تو پیراهن دل

 

آتش در دل خواجوست که از شعله ی اوست

 

دو دمی آهی که برون می رود از روزن دل

 

دل مری مراد است و دیده رهبر دل

 

سرم فدای خیال و خیال در سر دل

 

کهنه زلف تر گر رسن دراز آمد

 

در آن مپیچ که دارد گذر بچنبر دل

 

 دلم
چگونه نماید قرار در صف عشق

 

چنین که زلف تو بشکست قلب لشکر دل

 

بود که ساقی لعل تو در دهد جامی

 

مرا که خون جگر می خورم ز ساغر دل

 

دل صنوبریم همچو بید می لرزد

 

ز بیم درد فراغ تو ای صنوبر دل

 

تو آن خجسته همای بلند پروازی

 

که در هوای تو پر میزد نر کبوتر دل

 

دلم روبودی و تا رفتی از برابر من

 

نرفت یک سر مو نقشت از برابر دل

 

چگونه در دل تنگم قرار گیرد صبر

 

که میزند سر زلف تو حلقه بر در دل

 

بملک روی زمین کی نظر کند خواجو

 

کسی که ملک و مالش بود مسخَر دل

 

خداحافظ گل نازم ، کاشکی مهربون نبودی

میدونم سخته جدایی آخه عادت کرده بودی

بعد من خودم میدونم سقف زندگیت خرابه

اگه غیر اینه عشقم چرا چشمات خیسه آبه

چرا چشمات خیسه آبه سرتو بذار رو شونم

عاشقونه بغلم کن یا ازم بخواه بمونم

چرا شونه هات میلرزه مگه سردته گل من

اگه میگی خوبه خوبی چرا خیسه شونه ی من

تو اصلا بگو ببینم چرا ساکتی نمیری

مگه تو نخواستی از من قول موندنو بگیری

توی لحظه های رفتن سرتو بذار رو شونم

میخوام دل بکنم از تو کاری بکن نتونم

یه کاری بکن که دیگه حرف رفتنم نیارم

بذار اشکاتم بباره که حسابی کم بیارم

هی توی چشام نگاه کن که منم اشکی بریزم

هی ازم بخواه بمونم حس خوبیه عزیزم